توالت عمومی
آیا تا به حال به مسافرت رفته‌اید؟
لابد که رفته‌اید... پس حتما راهتان به توالت عمومی هم افتاده است.
امیدوارم شما از آنهایی نباشید که در چنین مواقعی سر دوهزار تومن با مسئول محترم توالت درگیر می‌شوند.
منظورم همان فردی است که راه ورودی توالت را مثل عوارضی آزادراه تبریز-تهران می‌بندد
و بعد از بررسی‌های لازم و دریافت مبلغی ناقابل جواز ریدن شما را صادر می‌کند.
این مبلغ ناقابل هم مسلما صرف نظافت چنین توالت‌هایی نمی‌شود.
لطفا از من نخواهید که شأن توالت‌های عمومی را پایین بیاورم
و به جای توالت عمومی از الفاظی مثل w.c و یا سرویس بهداشتی استفاده کنم!
بله میشود به جای توالت عمومی بگوییم: «ایستگاه فرهنگی شعبه شماره 2»
اگر این نوشته گنجایشش را داشت می‌توانستم هزاران اثر ادبی را از بی‌نهایت شاعر یا نویسنده بالقوه برایتان ردیف کنم
و برایتان شرح دهم که توالت‌های عمومی چه تحولاتی را در آیندة فرهنگی کشور رقم خواهند زد!
شما جمله نوشته شده با ماژیک آبی، روی دیوار ضلع شمالی یک توالت عمومی را می‌خوانید: «ما بد نبودیم چونکه اصلا بلد نبودیم.»
نوشته ضلع جنوبی با خودکار قرمز: «رفیق، لذت بخش‌ترین فشار زندگیتو تجربه کن!»
ضلع شرقی: «داداش یه دیقه دیگه برگرد و پشت سرت رو نگاه کن!»
ضلع غربی: «دیوث مگه نگفتم یه دیقه دیگه؟»
اگر معادلات ریاضی، تعداد اسامی و شماره تلفن‌ها را
از در و دیوار توالت کم کنیم و روی تمام فحش‌ها را با لاک سفید بپوشانیم،
میشود باقی ماندة مطالب را به یک ناشر خبره سپرد و یک کتاب قطور از تویش درآورد.
به نظرم در مقدمه کتاب می‌توان اینگونه نوشت: «متخصصان بعد از سالها پژوهش و کار علمی دریافتند که توالت‌های عمومی در اقصی نقاط ایران محل خوبی برای شکوفایی استعداد‌های ادبی و هنری هستند. علت این پدیده نادر، یبوست و فشار بیش از حدی است که فرد به هنگام تخلیه به مقعد خود وارد می‌کند که باعث باز شدن دریچه ذهن و تراوشات هنری او میشود.
مطابق تحقیقات آنهایی که بار اول این موضوع را می‌فهمند، بار دوم، ماژیک، خودکار، اسپری و اشیایی از این قبیل را با خود به داخل توالت حمل می‌کنند.»
